Vanmiddag wandelde ik weer genoeglijk met mijn collega en vooral goede vriendin Jeske tijdens een ingelaste middagpauze. We raakten in een redelijk verhitte discussie. Van accijns op tabak belandden we op andere verdovende middelen en ik kon het niet laten weer eens te roepen dat ik verboden middelen betuttelend vind en dat je daarmee als overheid alleen maar de criminaliteit voedt.
Jeske is het absoluut niet met die stelling eens. Zij vindt dat we onze kinderen en jongeren moeten beschermen en zoveel mogelijk substanties die schadelijk zijn, streng moeten verbieden. Ze schetste akelige taferelen van verslaafde jongeren die nog met de spuit in hun arm haveloos langs de weg liggen. Veel mensen delen haar mening.
Ik niet. Waar je verboden uitdeelt, maak je het verbodene juist aantrekkelijk, vooral bij jongeren. Kijk maar naar het intens populaire vapen. Kijk maar naar de hoge omzetten die vuurwerkwinkels draaien, juist in steden waar rondom oud en nieuw vuurwerk afsteken verboden is. (Ik zou pleiten voor gecontroleerde vuurwerkshows per wijk, met betrokkenheid van de vuurwerkliefhebbers en misschien zelfs een wedstrijdelement per stad.)
Waar wettelijk verboden stoffen zijn, poppen altijd schurken op die profiteren van de illegaliteit en exorbitante bedragen vragen voor middelen waarop geen enkele vorm van kwaliteitscontrole mogelijk is. Veel junks zijn eerder slachtoffer van de daaruit voortvloeiende armoede, middelen van slechte kwaliteit en gewelddadige drugsscenes dan van het gebruik van de verboden middelen zelf, durf ik te beweren.
Begrijp me goed, ik ben geen voorstander van druggebruik en ik denk dat je het gelukkigst kunt zijn zonder een hinderlijke en ongezonde verslavingsneiging…
Maar ik zou geen War on Drugs voeren en kiezen voor voorlichting en controle en verder alles legaliseren, als ik het voor het zeggen had. Einde drugscriminaliteit. En einde kunstmatig vergrote aantrekkingskracht. Maar ook einde demonisering van bepaalde zaken die misschien niet in alle gevallen ‘slecht’ te noemen zijn…
Waar een middel ‘op straat’ verboden is, zijn er vaak juist ook therapeutische en zelfs geneeskrachtige toepassingen van verwante stoffen. Kijk naar psychofarmaca en pijnbestrijders zoals morfine.
En dan heb ik het niet eens over het dubbelzinnige beleid ten aanzien van cannabis, dat wel verkocht, maar, op enkele experimentele uitzonderingen na, niet legaal geteeld mag worden in Nederland. En ook niet eens over alcohol, de in westerse samenlevingen legale harddrug, waar veel mensen redelijk goed mee kunnen omgaan…
Wat mij betreft heeft een verbod altijd een psychologisch effect, waardoor ‘verdovende’ middelen letterlijk en figuurlijk waardevoller worden.
Ik denk dat een maatschappij die de neiging tot ontsnappen aan de alledaagse werkelijkheid minder voor de hand doet liggen, veel beter helpt tegen verslavingen. En een maatschappij waar de staatskas bijvoorbeeld niet profiteert van slechte gewoonten van burgers door steeds hogere accijnzen te heffen onder het mom van ontmoediging van gebruik…
Heb jij een mening hierover? Hoe zou de harteconomie zich zou moeten verhouden tot verboden drugs? Ik ben razend benieuwd naar jouw argumenten en antwoorden op deze vraag.
Mail naar olga@harteconomie.com.
Harteconomie.com 
Plaats een reactie