Waar economie het hart raakt

Geen hand voor ogen

We hebben handjes nodig!!!

Hoe makkelijk zou het zijn als we alleen maar iets hoefden te fabriceren met vingers en een pols en het hele tekort aan mensen – in de zorg, in de winkels, in het onderwijs – werd vakkundig weggewerkt. Nee meisjes en jongens, aan de handjes die we nodig hebben zit ook een hoofd vast en een hart en een heel lichaam dat alles met zich meedraagt. We snappen wat er bedoeld wordt, maar die uidrukking ‘handjes’ heeft iets denigerends, vind je niet? Maar daar wil ik het helemaal niet over hebben.

Hebben jullie al gehoord dat er aan die wezens die de AZC’s bevolken ook handjes zitten? En een hoofd. En een hart. Vaak ook een sterk, jong lichaam. All inclusive. Misschien een kleine taalbarrière.

En weet je, ouderen, die heerlijk getaande krasse knarren die je overal ziet rondlopen en -rijden, ja díe. (Tegenwoordig heb ik de eer deel uit te maken van deze groep, zij het voorlopig nog als groentje). Mij is ter ore gekomen dat die ook handjes hebben. Hele ervaren handjes, met heel vaak een gezond lichaam eraan vast. En hart voor de medemensch, want bakken vol levenservaring. En megaveel kennis in die handjesaansturende hoofden vaak ook! Je zou kunnen kijken of ouderen zin hebben om mee te draaien op de arbeidsmarkt, maar dan gewoon tegen fatsoenlijke betaling. En in deeltijd, als dat gewenst is.

Vrouwen met handjes. Ik ken ze. Meestal draaien ze drie of vier banen tegelijk: betaald werk, meestal ook een huishouden managen, kinderen begeleiden – al dan niet met een partner die daarin ondersteunt – en de verbindende organisator zijn die zorgt dat er af en toe iets leuks te doen is waarbij iedereen zich thuis voelt… Vaak wordt geklaagd dat het loondienstaandeel van vrouwen maar drie of vier dagen per week behelst. Beetje respectloos wel, vind je niet? Als je ze flexibiliteit en ruimte geeft en ze ook krijgen wat ze verdienen, zijn ze vaak de meest betrokken, loyale en vooral productieve collega’s die je je maar kunt wensen. Zij weten vaak beter dan sommige anderen wat het oplevert om een stapje extra te zetten. Ze zijn zich ervan bewust zijn dat dit een essentiële, zij het vaak niet erkende, noodzaak is om de boel hier draaiend te houden.

Zelfs jongeren hebben handjes waaraan van alles vastzit. Misschien niet al te veel levenservaring op deze nog steeds redelijk verwarrende planeet, maar wel kracht en een hoofd met frisse inzichten. Misschien moet je ze gewoon laten werken zodra ze daar zin in hebben. En altijd goed betalen, zodat ze gemotiveerd zijn om zich ook voor andere baantjes dan die in callcentra en supermarkten te interesseren. Eerder een maximum dan een minimum geven: zij moeten nog van scratch af aan beginnen in dit leven!

Het gerucht gaat dat ook de medeburger met een lichamelijke of geestelijke beperking vaak handjes heeft. Zelfs degenen onder hen zonder handjes weten vaak van wanten… Vaak worden ze afgeschreven om maatschappelijk iets te betekenen. Vaak moedigt niemand ze aan hun handjes te gebruiken of op een handige manier eventueel manifeste onhandigheid te compenseren.. Voor de maatschappij, maar ook om het zelf in materiële zin iets makkelijker te krijgen.

Kortom, handjes: je moet er wel oog voor hebben!

Check this out: https://www.refugeesuitzendbureau.nl/

Ik wens jullie een mooi kerstfeest of anderszins fijne dagen. Vrijdag ben ik er weer! Liefs, Olga

Plaats een reactie