Harteconomie.com

Helemaal fout in de context van juist die oudejaarsvoorstelling. Of expres misschien? Gisteren in de Vrouwejaars had Jora Rienstra het over (óók nog|) zoons die nooit het huis verlaten vanwege de woningcrisis en de consequentie dat ze dan tot haar dood hun onderbroeken zou moeten wassen. Nu ben ik in huishoudelijke zin – natuurlijk wel in heel veel andere opzichten – bepaald geen superheldin, maar het leveren van schone onderbroeken lukt me nog wel… Dus ik denk dat een dergelijke ambitie, zelfs bij veel zoons, absoluut niet te hoog gegrepen is.

Mensen bloeien bij schone en opgeruimde huizen en gebouwen, schone kleren, met liefde klaargemaakt eten, een gevulde voorraadkast. Niet schoon en opgeruimd met smetvrees en dwang, maar gewoon schoon en opgeruimd waarin je geniet van de orde en gezelligheid en ook weer rommel en vies mag maken. Schoonmaken, opruimen en het managen van huishoudens zijn vitale onderdelen van een gezonde economie. Het maakt en houdt mensen opgewekt en productief. Helaas onderschat, ondergewaardeerd – soms helemaal niet gewaardeerd – en ongezien, want niet echt het leukste werk en daarom voornamelijk toebedeeld aan vrouwen. In mijn overtuiging is dit juist iets voor een zoveel mogelijk gedeelde verantwoordelikheid die ook nog eens hoog beloond wordt, zowel materieel als immaterieel.

Bij ons thuis zorg ik voor 80 % voor het huishouden. Ik heb nog wel een beetje kaas gegeten van huishoudelijk werk, hoewel ik er lange tijd niet bepaald op gefocust was, maar ik hou van huiselijke gezelligheid en dan ontkom je er niet aan. Sinds een paar jaar gebruik ik de Sweepy-app hiervoor en het gebruik daarvan heeft me geholpen aan ritme en routine. Toch erger ik me er behoorlijk aan dat ik eigenlijk een dubbele tot driedubbele shift heb, omdat ik ook degene ben die binnen ons huishouden de meeste uren buitenshuis werkt…

Jeroen, mijn man, heeft zijn huishoudelijke talenten niet ontwikkeld. Hij doet heel erg zijn best, maar ziet het werk niet en hij leert heel langzaam op dat vlak. Geen wonder. Nooit gestimuleerd, nooit opgeleid, want man, geboren in de 60’s. Ik weet dat het geen onwil is en je moet er ook gewoon een beetje aanleg voor hebben, maar zijn moeder – met zijn ex-echtgenote als onderbreking – waste inderdaad zijn onderbroeken nog, totdat ik deel uit ging maken van de familie.

Ik ben me ervan bewust dat deze taken in veel samenlevingsverbanden al wat eerlijker verdeeld worden, maar dat is natuurlijk ook nog lang niet altijd het geval.
Ik verbaas me intens over die reactionaire hang naar dat schadelijke verleden van genderonrechtvaardigheid, de tradwifes en de überhippe trend bij jongens die vrouwenhaat promoot en vrouwen en mannen wil terugdringen in verouderde en onvrije rollen… Waar gaat het fout?
Ik vond zelfs een column in het AD waarin notabene een vrouwelijke columnist – Eefje Oomen – constateert dat mannen ‘halve vrouwen’ geworden zijn en daardoor minder aantrekkelijk. In sommige opzichten begrijp ik haar verhaal, want soms worden gewoon teveel dingen aan mensen opgelegd en dan voelt het onnatuurlijk, maar hey, wat als ik zelf gewoon lekker gevaarlijk in de weer wil met een klopboor? Ik denk dat het best lekker is om naar te kijken als ik daar dan eindelijk slag van krijg…Want is seksuele aantrekkingskracht niet absoluut persoonlijk, energetisch en per individu totaal verschillend? Ik kan me helemaal voorstellen dat ik heus wel opgewonden raak als ik een man met ontblote bovenarmen de douche zie schrobben…

Wat mij betreft heeft dat totaal niks te maken met belangrijk werk dat iedere dag deugdelijk gedaan moet worden! De harteconomie vindt dat er zoveel mogelijk keuzevrijheid moet zijn voor iedereen. En je hebt dan ook de vrijheid jouw rol ‘traditioneler’ in te vullen als dat gewoon bij je past.

In de harteconomie zou huishoudelijk werk aan kinderen vanaf vrij jonge leeftijd onderwezen worden. Aan jongens, meisjes en alles daar tussenin, zoals dat ook voor een eventuele (militaire of maatschappelijke) dienstplicht zou moeten gelden. (Pas hoorde ik iemand op tv roepen dat dienstplicht toch vooral iets voor jongens is en volgens mij viel dat bijna niemand op, mij wel hoor…). In de harteconomie zou thuis- en huismanagement in alle aspecten gewoon ook een gewaardeerd specialisme zijn, dat ook op alle niveaus onderwezen wordt en zelfs als serieuze richting binnen de wetenschap!

Huishoudelijk werk is altijd van belang, een intensieve en grote verantwoordelijkheid, het herhaalt zich steeds en vergt lichamelijke kracht en souplesse, naast organisatietalent en discipline. Wat is hier zo denigrerend aan, lieve mensen? Tijd om dit tot een überhippe trend bij jonge mannen te maken misschien?

Nou, tot zover…tijd om de schone onderbroeken uit de wasmachine te halen. Ook die van mijzelf, overigens.

Vanaf morgen ben ik er even niet. In 2025 zorg ik weer elke werkdag voor harteconomische inspiratie. Laat het je jaar opfleuren!