Harteconomie.com

Good morning, Americans, have a nice day! Ik meen dit uit de grond van mijn hart, want we hebben er totaal niks aan met z’n allen om een nieuw vijandbeeld te creëren, natuurlijk. Dus ik had net zo goed доброе утро, россияне kunnen zeggen. Natuurlijk mag ik dit hier ook niet weglaten: 中国人早上好！

Hier leven allemaal meer of minder eenvoudige, maar stuk voor stuk waardevolle mensen zoals jij en ik. Het verschil is dat ze plaatselijk ofwel belogen en onwetend gehouden worden door hun overheid ofwel door diezelfde overheid overspoeld met zoveel versies van de waarheid dat ze ook niet meer weten wat ze moeten geloven. Dit laatste schrijf ik hier naar aanleiding van een prachtig analyserend stuk van Rob Wijnberg in De Correspondent dat ik zojuist relaxed beluisterde terwijl ik een warm bad nam. Ikzelf raad slachtoffers van dit soort regimes én kritikasters zoals wij in meer of minder vrije landen aan: schakel je hart in als kompas voor waarheidsvinding.

Maar ik wil nu eigenlijk over totaal iets anders hebben. Van de week vroeg ik me serieus af wanneer de prijs van de kundalini yogastream van mijn geliefde New Yorkse leraren Ana Brett en Ravi Singh significant verhoogd zou worden, want ik wist helemaal niet precies hoe het zat met die tariffs, maar het was erg verhelderend om naar deze NRC-podcast te luisteren over dit onderwerp.

Wat ik mis in alle verhalen, is de verontwaardiging over de gevolgen op microniveau. Met name in Mexico zijn er straks misschien talloze kernhuishoudens (gezinnen), die het hoofd ineens niet meer boven water kunnen houden, terwijl ze vanwege export naar het noordelijke deel van hun werelddeel juist iets wezenlijks hadden opgebouwd, ofwel als ondernemer, ofwel als werknemer. Het is maar een voorbeeld, maar als één autoritaire idioot het in zijn kop haalt om ondoordachte maatregelen door te voeren, kan dat miljoenen andere individuen genadeloos treffen. Dit treft overigens net zo goed ook veel onderdanen van die onberekenbare Uncle Sam, die meer dan ooit van wijsheid gespeend is. Dat is geen winnen. Dat is voor mijn gevoel puur verlies. Maar weest gerust, ze hebben van Zijne Wispelturigheid nog een kleine maand extra gekregen om dit recht te zetten…

In de genoemde podcast van Stellinga en Schinkel, formuleren ze het ongeveer zo: bullebak Trump denkt dat de handelsbalans een kwestie van winnen of verliezen is. Dus wie doorslaat naar een overschot, wint en de koek is op zodra de winnaar alles heeft. In werkelijkheid leveren juist de schommelingen in de balans meerwaarde op. Eerlijke handel verrijkt per definitie en is gebaat bij wederkerigheid.

Ik kan dat hier alleen maar onderschrijven.

Je ziet al gebeuren dat de koersen van de zo verheerlijkte cryptovaluta juist krimpen door deze maatregelen en dat het gedemoniseerde China juist de kans heeft garen te spinnen bij deze decreten met oprispingen van isolationisme.

Het is onweerlegbaar zo dat we júist in de wereldeconomie elke dag ervaren dat alles met alles verbonden is. Daarom werken acties die puur gebaseerd zijn op winnen ten koste van anderen gegarandeerd als een boemerang. Let maar eens op. Dus het perspectief dat we nodig hebben is de transformatie van de boemerang naar de weldadige olievlek van samenwerking en gemeenschappelijk belang. Zowel verstandelijk, als intuïtief en vanuit mijn empatische vermogen is dat volgens mij het verhaal dat we keihard nodig hebben.

Rob Wijnberg formuleert het beter dan ik ooit zou kunnen, ik citeer:

“Een verhaal dat vrijheid dus ook niet omschrijft als een uitdijende ruimte van het individu om eigen keuzes te maken ten koste van de gemeenschap, maar juist als een uitdijende ruimte van de gemeenschap om steeds méér keuzes mogelijk te maken voor ieder individu.”

En voor mij geldt: I don’t rest my case! Tot morgen!