Harteconomie.com

Zit er meerwaarde in status? Vandaag trof mij een goedbedoelde post op LinkedIn over dit onderwerp. Hierin werd een poging gedaan om te definiëren wanneer mensen status verdienen in de ogen van anderen. Hieronder staat het betreffende plaatje. Gebaseerd op onderzoek in 14 culturen, naar het schijnt…

Ik reageerde wat korzelig als volgt:

Ik geloof dit niet zo. Er zijn veel ‘leiders’ die op de allerhoogste posities belanden door niet te voldoen aan de statusverhogende en juist wel aan de statusverlagende kenmerken. Bovendien zit hier een hoop oordeel in…lang niet alles is wat het lijkt.

Geen reactie (“Olga, je hebt groot gelijk, wat een inzicht!”, bijvoorbeeld), maar ik ben van mening dat meer of minder status gerelateerd is aan een rechtvaardiging van vermeende superioriteit. Ik geloof daar niet in. En ook niet in minderwaardigheid. Wat mij betreft is de status van ieder mens gelijk. Altijd.

Kijk om je heen en je ziet dat status veel meer te maken heeft met economische macht, want veel ‘leiders’ voldoen totaal niet aan het plaatje en zouden slecht scoren.

Maar daarnaast deugt deze puntentelling óók niet.

De ergste statusdoder schijnt te zijn ‘being known as a thief‘. Nou, dus het draait eigenlijk toch weer om eigendom… Wat als de betreffende dief gewoon geen brood op de plank had? Ik begrijp zo’n dief. De echte dieven worden meestal niet beschuldigd van diefstal…

De volgende: Being unclean or dirty. Probeer maar eens schoon te blijven als je bijvoorbeeld gedwongen bent op straat te leven.

De volgende: being stupid. Wie bepaalt wat ‘stupid’ precies inhoudt? Heel veel mensen vinden mijn idealisme ‘stupid’. Bijvoorbeeld, het niet geloven in betere en slechtere mensen. Maar ik denk serieus dat we eens moeten ophouden elkaar dom te noemen. We kijken allemaal vanuit ons persoonlijke blikveld. Als jou dat ontgaat en je noemt iemand ‘dom’, dan ben je zelf dom.

De volgende: getting a sexually-transmitted disease. Goh. Dus we gaan alsnog alle mensen die besmet zijn met een virus als Aids veroordelen?

Takes illegal drugs… Ah, daar is een snelle oplossing voor: geef overheden niet langer zeggenschap over het al dan niet tot je nemen van welke substantie dan ook. Weg statusdoder. (Hier kom ik ook nog wel een keertje op terug.)

Ik kan zo wel een tijdje doorgaan. Als ik status wil, moet ik altijd vriendelijk blijven. Nou ja, persoonlijk lukt mij dat doorgaans vrij aardig op een aantal zeer begrijpelijke woedeuitbarstigen na, maar getting accepted at a prestigious university is mij bijvoorbeeld nooit gelukt. En een echt goed betaalde baan heb ik ook nog nooit gehad. Misschien ligt dat aan mezelf, maar overdreven rouwig ben ik er ook niet om en ik blijf mezelf onverstoorbaar even waardevol achten als welke academische hoogvlieger dan ook…Verder ben ik een harde werker en ga ik voor het groepsgevoel. Soms is wat meer relaxed leven en wat meer persoonlijke ruimte innemen echt een stuk gezonder…Dus het kan ook ronduit stupid zijn, zo’n statusverhogende eigenschap.

Kortom, ook in dit lijstje komt het in essentie gewoon weer neer op meer materieel geluk hebben dan anderen. Daarnaast maak je een soort puntensysteem van ongelijkwaardigheid. Een systeem dat verder ook totaal subjectief te interpreteren is, omdat bij de getallen totaal geen criteria geleverd worden.

In de harteconomie geloven we uitdrukkelijk niet in dit soort constructies. Elk levend wezen draagt waarde bij. Niemand kan onder nul zakken.

Ik geloof in bewondering van elkaar, niet in meer of minder status. En ik ben benieuwd naar jouw visie!