Vandaag gaan lief en ik op weg naar Westkapelle, voor een paar uitwaaidagen aan de zilte zee. Deze associatie waait nu door mijn hoofd. Misschien herinner je je de vermaarde Zeeuws Meisje-reclame nog wel. De margarine waarvoor je geen cent teveel betaalde…
Zelf ben ik niet zo op de cent en misschien heeft mij dat inderdaad wel windeieren gelegd. Ik ben daarin allengs wel stukken verstandiger geworden. Vroeger was het gewoon lang leve de lol en er kwam altijd ooit wel weer ergens een pak bankbiljetten vandaan.
Naarmate je leven serieuzer vorm krijgt, word je vanzelf – al dan niet door schade en schande – ietsjes wijzer. Zelfs mij is dat gebeurd.
Toch ben ik er nog niet zo van, dat zuinige, waar de Nederlander vermaard om schijnt te zijn…
Natuurlijk is het legitiem om geld opzij te leggen voor iets groters wat je graag wil doen, hebben of meemaken. Of voor noodgevallen.
Maar dat overal op afdingen, alles via social deal of de goedkoopste aanbieding in de reclamefoldertjes… of elk half jaar overstappen op weer een nieuw energiebedrijf of andere telefoonprovider…nee, mij niet gezien.
Het geeft mij gewoon geen goed gevoel. Als ik iets koop, wil ik er graag voor betalen wat het waard is…En ik geef graag iets extra’s als het mij bevalt. En een goede winkel blijf ik gewoon liever trouw.
Ben ik echt zo’n vreemde eend of hebben meer landgenoten dit?
In de harteconomie wil je gewoon niet beknibbelen op kwaliteit en waarde investeren in iets goeds. En dan bedoel ik niet dat je teveel moet gaan betalen…
Je behandelt iedereen bij voorkeur met vertrouwen…als verkoper, maar ook als klant. Dat betaalt zich uit.
Ik ben benieuwd hoe jij hier in staat!
Harteconomie.com 
Plaats een reactie