Het is bijna niet te doen om in deze wilde tijd een optimistisch blog te schrijven. Gaza, de VS, Noord-Macedonië, Servië, Valkenburg, Jemen, Oekraïne, Bennekom. Plaatsen met intens verdriet, veel groter en veel kleiner, maar verdriet dat gedragen moet worden. Te midden van alle ellende viel mij het bericht in De Volkskrant op over de inkomsten van boeren in Europa. Die stijgen. En hun kosten dalen. Lees het artikel van datajournalist Selena Frijters van vandaag maar.
Dus ik ging me acuut afvragen: Hoe armlastig zijn die agrariërs eigenlijk echt? Tijdens mijn zoektocht trof ik dit artikel aan uit 2023 en ik krabde me even op mijn hoofd…In 2021 was ongeveer 40% van de agrarische ondernemers miljonair.
En dan denk ik: als er een groep mensen in economische zin bestand is tegen verstandig stikstofbeleid, dan is het wel deze…
Zo simpel is het natuurlijk nooit. En ik heb het verkiezingsprogramma van de BBB erbij gepakt om ze te betrappen op onwaarheden over zogenaamde zieligheid van boerenbedrijven, want gezien het wankelende regeringsbeleid had ik die wel verwacht…maar ik kon ze zo snel niet vinden, misschien kun jij er nog eens doorheen lopen…Maar ik kan zo op het eerste gezicht niet zeggen dat hier harteloosheid en onmenselijkheid gepredikt wordt. Maar het ademt zeker ook de angst en onzekerheid van de boer, boerin en burger die het lang niet zo slecht hebben als ze willen toegeven en alles liever bij het oude houden. Sterker nog, liever teruggaan naar een oude vertrouwde droom van een schattig, besloten Nederland dat in werkelijkheid nooit bestond.
Ik vermoed dat het heilzamer is te gaan kijken naar een toekomst waar misschien een grotere identiteit bij past. Schaalvergroting op Europees niveau biedt kansen voor een elegantere aanpak van het stikstofprobleem. Dat zou juist de agrarische sector moeten zien, die van het begin af aan het meest geprofiteerd heeft van Europees geld. En heus, ik begrijp dat het intens lastig is als regelgeving grillig en bureaucratisch is…
De wat simplistische visie: niet groen doen als je rood staat, lijkt mij niet bepaald houdbaar, want groen doen is echt keihard nodig om niet in het zwart te belanden, Caroline… en daarvoor zijn we heus niet alleen afhankelijk van de portemonnee van de Nederlandse overheid. Boeren zouden toch juist kunnen weten dat bij werken met levend materiaal een benadering past die leven in stand houdt in plaats van uitput? Misschien kunnen al die vermogende boeren zelf ook iets doen…zeker als ze voor een mooi bedrag zijn uitgekocht, dan hebben ze zelfs tijd om uit te vinden hoe ze een goede bijdrage kunnen leveren aan de vergroening van het boerenleven…
En toch…Te midden van alle dreiging, alles wat fout gaat, geeft een bericht als dit moed, hoeveel kanttekeningen je ook kunt plaatsen.
Misschien kunnen we proberen wat minder vijandig en met wat meer objectiviteit om ons heen te kijken (ik spreek nu vooral mezelf streng toe). En inderdaad, nooit de menselijke maat uit het oog verliezen, zelfs niet als er meer aanhang gekomen is dan we eigenlijk aankunnen… Dat zijn we hier dan wel weer van harte eens met die Boeren, Burgers & Buitenlui…
Harteconomie.com 
Plaats een reactie