Gelukkig zien we de waarde van spullen die al langer gebruikt worden steeds meer in. Als het mensen betreft, laat dit nog enigszins te wensen over…
Mensen rijpen, worden wijzer en heel vaak ook véél vaardiger in allerlei technieken. Ze hebben daarbij doorgaans een mildheid verworven, die het wat primitieve concurrentiegedrag van jongere exemplaren van de homo sapiens overstijgt. (Hoewel en terzijde: er bestaan natuurlijk te betekenisvol geachte mensen die de zeventig al lang gepasseerd zijn en op dit gebied nog steeds heel weinig geleerd hebben. Ik denk persoonlijk dat ze last hebben van een groeistoornis.). Ouderen en ja, dan vooral vrouwen, brengen vaak impulsen tot verbinding en samenwerking die we kei- en keihard nodig hebben om hier nu eens echt iets leuks neer te zetten…
Hoewel we allemaal elke dag ouder en ervarener worden, wordt ‘jong’ nog steeds aanbeden. Een jong team, een jonge uitstraling, jong en sterk…Mensen, vooral vrouwen zoals ik, die meer dan zestig jaar levenservaring hebben opgebouwd, zien we nauwelijks staan. Misschien tenzij we eerder zodanig een positie in de maatschappij verworven hebben, dat niemand om ons heen kan.
Nou, ik kan je vertellen, met mij is het nog lang niet klaar. Ik begin pas. Ik heb nu pas de beschikking over rust, de skills en de zelfverzekerdheid die nodig zijn om hier iets neer te zetten. Dus ik bouw nu af wat gepasseerd is en zit in een fase waarin ik laat zien wat ik werkelijk te bieden heb.
Als ik ergens iets geautomatiseerds moet doen en plein publique schiet men mij tegenwoordig vaak zeer onnodig te hulp. Nou mensen, ik ben minder digibeet dan menig jongere en ik heb ook nog eens van scratch af aan de hele ontwikkeling van automatisering meegemaakt en dan bedoel ik echt: meegemaakt. Ik werk dagelijks met geautomatiseerde systemen sinds mijn achttiende, dus dat betekent 42 jaar ervaring (!).
En ondanks al mijn ervaring en het uitblinken in mijn vak, spreekt het niet vanzelf dat ik gevraagd word voor nieuwe carrièrekansen, bijvoorbeeld. Want ja, de jeugd heeft de toekomst…Tsja…heel jammer voor jullie, want het laat zich aanzien dat ik nog héél veel mooie jaren ga neerzetten…
Oh, er zijn héél veel dingen waar ik niet goed in ben, maar die zaken laat ik al sinds mijn 20e links liggen. Ik weet inmiddels wat ik kan en wat niet…Aan deze kant geen valse pretenties meer hoor! Ook geen valse bescheidenheid meer trouwens.
Oudere mensen worden desondanks vaak gezien als ballast en vergrijzing als een probleem dat de maatschappij alleen maar geld kost…Ik geloof dat er genoeg ouderen zijn die deze algemene obsessie met jong zijn niet goed kunnen duiden en hun levenslust daarom maar laten varen…Daarmee wordt talent, ervaring en wijsheid weggegooid.
Ook als consument lijkt het alsof wij alleen nog maar geïnteresseerd zijn in XXL-kleding, medische hulpmiddelen, all inclusive hotels, vervuilende cruises, sta-op stoelen en natuurbegraafplaatsen.
Over het hoofd wordt gezien dat wij vele, vele interesses en liefhebberijen hebben opgebouwd en dat we als groep, zo je wilt ‘markt’ – tussen de 50 en de 80, grofweg – de grootste kansen bieden in onze economie.
Gelukkig beginnen hier en daar hoopvolle signalen zichtbaar en hoorbaar te worden. De schoonheid van grijs haar en rimpels wordt vaker gezien en getoond en heel langzaam laten we de schaamte om niet meer jong te zijn varen…
Maar toch. Ik denk dat oudere mensen vooral nog heel erg onderschat en ondergewaardeerd worden. Hou daar toch eens mee op! En dat betekent óók niet dat je verplicht bent om mij omzichtig aan te spreken met het afstandelijke ‘u’…
Laten we toegroeien naar een harteconomie – een nieuw ‘nu’ – waarin jong en oud een waardevol verleden opbouwen en een grote toekomst hebben!
Zie jij dit anders? Wij lezen jouw commentaar héél graag!
Harteconomie.com 
Plaats een reactie